به گزارش قدس آنلاین، حسین شهبازی در مورد شکستش در فینال مسابقات قهرمانی استان تهران عنوان کرد: میرباغبان در یک دقیقه اول کشتی، یک فن ۴ امتیازی زد و بعد از آن ۵ دقیقه دفاع کرد. من قبلا این حریف را چهار بار با اختلاف ۱۰ امتیاز برده بودم، اما این بار در ابتدای کشتی غافلگیر شدم و بعد هر چقدر تلاش کردم، چون حریف فقط دفاع می‌کرد نتوانستم نتیجه را جبران کنم.

وی ادامه داد: حریف را دواخطاره کردم، درحالیکه داوران می‌توانستند به خاطر فوق‌العاده دفاعی کشتی گرفتن میرباغبان، او را سه اخطاره هم کنند. البته که به هر حال خودم اشتباه کردم و نباید آن کول‌انداز ۴ امتیازی را می‌خوردم. یکی دو بار هم زیر گرفتم اما پایش از دستم درآمد.

این کشتی‌گیر تهرانی وزن ۹۲ کیلوگرم درباره درگیری ایجاد شده بعد از مبارزه او در فینال قهرمانی استان تصریح کرد: کشتی ما تمام شد که آن حاشیه‌ها پیش آمد. یعنی به مبارزه ما ربطی نداشت. من با میرباغبان رفیقم و پدرش را هم می‌شناسم، مشکلی بین ما نبود، فکر می‌کنم آنهایی که اقدام به چاقوکشی کرده و بیرون از سالن هم درگیری را ادامه دادند، هواداران هیچ کدام از دو کشتی‌گیر نبودند. نمی‌دانم دنبال چه چیزی بودند. خدا رحم کرد که به کسی آسیبی وارد نشد.

شهبازی با انتقاد از میزبانی مسابقات استانی خاطرنشان کرد: واقعا افتضاح بود، این سالن و امکاناتش اصلا در شأن کشتی و کشتی‌گیر نبود، خدا شاهد است که یکی از علل باخت من هم همین بود. یعنی کشتی پایتخت هیچ سالنی نداشت که مسابقه استانی‌اش را آنجا برگزار کند؟ یک سالن بسیار کوچک، بدون جایگاه تماشاگر، مسابقات روی دو تشک برگزار شد. سالن خیلی سرد بود، میزبانی مسابقات حتی کمتر از کشتی‌های ناحیه بود. با این کاری که کردند، از من که سنی گذشته، اما جوانان استان تهران از کشتی زده می‌شوند. در هر وزنی ۵۰ تا کشتی‌گیر بودند، یک روز مسابقات در ۵ وزن بود، شما حساب کنید ۲۵۰ کشتی‌گیر در این سالن کوچک که فقط دو سرویس بهداشتی هم داشت باید کشتی می‌گرفتند. کشتی‌گیر برای استفاده از سرویس، باید یک ساعت در صف می‌ایستاد.

وی ادامه داد: من خودم با قرعه استراحت، ۶ دور کشتی داشتم، مسابقه‌ام تا ۱۱ شب طول کشید. خب مسابقات را لااقل سه وزن سه وزن برگزار می‌کردند. من نمی‌خواهم کسی را خراب کنم، اما واقعا یک سالن در شإن کشتی تهران وجود نداشت که این سالن را انتخاب کردند؟ من حتی برای یک کشتی هم خودم را گرم نکردم و با بدن سرد روی تشک رفتم، چون اصلا جا نبود. علت درگیری‌ هم که بعد از کشتی ما پیش آمد، همین بود، سالن کوچک بود و جایی برای تماشاگر نداشت، با هر اشتباه یا ناداوری، همه روی تشک می‌آمدند. اگر سالن بزرگتر بود و جایگاه تماشاگر داشت، کسی حق ورود به تشک را ندارد. من زمانی که کشتی‌ها تمام شد انگار از زندان آزاد شدم.

مدعی وزن ۹۲ کیلوگرم تیم ملی آزاد گفت: من تا ساعت ۳ بعدازظهر هنوز یک کشتی هم نگرفته بودم. پیش مربی‌ام (اصغر اردوخانی) رفتم گفتم می‌خواهم بروم، گفتم آخر این چه جایی است که برای مسابقه در نظر گرفتند، آبروی ما می‌رود. او خواست که بمانم و کشتی بگیرم. همه چیز افتضاح بود، نه سوپرمارکتی آن اطراف بود و نه در سالن می‌شد چیزی تهیه کرد. همه کلافه و بغل تشک خوابیده بودند. برای کشتی پایتخت واقعا زشت است مسابقاتش را اینطور برگزار کند.

حسین شهبازی در پایان با تاکید بر اینکه سهمیه حضور در مسابقات کشوری را دریافت کرده، عنوان کرد: شکستم در فینال یک اتفاق بود. باتوجه به اینکه سهمیه را گرفته بودم، نمی‌خواستم دیگر کشتی بگیرم، در آن شرایط نه صبحانه خورده بودم و نه ناهار، بعد گفتند کشتی بگیر، بدون گرم کردن روی تشک رفتم و آن اتفاق افتاد.